Al vijftien jaar zorgt De Liefjesfabriek in ziekenhuizen voor een glimlach op de gezichten van kinderen die ziek zijn. Met een studio op wielen gaan de begeleiders van de Liedjesfabriek wekelijks naar verschillende kinderziekenhuizen door het hele land. Stichting Roparun is al jarenlang betrokken bij het initiatief. De afgelopen jaren kreeg dit goede doel al meer dan 68 duizend euro van Stichting Roparun en onlangs is er opnieuw een bijdrage toegezegd van 16 duizend euro. We spreken met Patrick Spierts, één van de oprichters, over de meerwaarde van dit prachtige doel en de samenwerking met Stichting Roparun.

Hoe zijn jullie begonnen?

‘’Ik startte het initiatief zo’n vijftien jaar geleden, samen met Leon Winters. We begonnen letterlijk op een bierviltje te schrijven. Wij zijn amateur-muzikanten en gingen samen met kinderen uit de buurt muziek maken. Onze kinderen waren zelf ook klein en we merkten dat muziek een heel positief effect heeft op jonge kinderen. We gingen een opnamestudio in maakten zelf een eigen liedje. Mijn buurvrouw werkte destijds bij het CWZ Ziekenhuis en vroeg ons om maandelijks een lied te schrijven met kinderen die diabetes hebben. Dat riep bij de ouders veel emotie op. We waren er best trots op en besloten er meer mee te doen. De kracht van muziek bleek een sterk middel om kinderen te laten opleven.’’

En toen? Hoe gingen jullie verder?

‘’We zijn het vervolgens in het klein gaan doen bij ernstig zieke kinderen in het Amalia Kinderziekenhuis. Het concept veranderde al snel van een groepsactiviteit naar een aan-bed-activiteit en zorgde voor heel veel blije gezichtjes. Dat gaf ons zoveel voldoening dat we het concept zijn gaan uitbreiden naar meer kinderziekenhuizen.’’

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Hoe werkt De Liedjesfabriek?

‘’We komen met een rijdende studio naar de kamer waar het kind verblijft. We hebben verschillende templates van muziek in verschillende genres. Vaak is dat rap, hiphop of elektronisch. Samen met de begeleider gaat het kind een liedje schrijven. We nemen het liedje op, ook in beeld, en het kind en de familieleden krijgen een opname als aandenken. Onze begeleiders (een deel bezoldigd en ook veel vrijwilligers) zijn niet alleen goed met muziek: zij zijn ook getraind in het mentale aspect, in hygiëne en het kunnen werken met de techniek.’’

Wat is je mooiste herinnering?

‘’Ik kan me nog goed herinneren dat er een kindje was dat eigenlijk helemaal niets wilde. Hij was angstig en zat alleen maar achter zijn spelcomputer. Totdat één van onze gitaristen op de gitaar een liedje uit zijn spel naspeelde. Het kind leefde helemaal op en glunderde van oor tot oor.’’

Stichting Roparun is al lang betrokken bij jullie doel. Hoe bevalt de samenwerking?

‘’Echt fantastisch. We hebben al in het verleden een mini-Roparun georganiseerd en hebben dankzij Stichting Roparun al tien liedjesmachines kunnen aanschaffen. Ook hebben we veel apparatuur kunnen onderhouden. Eigenlijk is de Roparun altijd de rode draad binnen onze organisatie geweest. De wijze waarop je een donatie kunt aanvragen werkt heel prettig en er zijn geen lange, ingewikkelde procedures.’’

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Jullie bestaan vijftien jaar. Wordt dat nog gevierd?

‘’Natuurlijk! In september gaan we het groots vieren. We weten nog niet precies hoe, maar er zal een feestje plaatsvinden.’’